Hope Happening Brussel!

Na twee maanden voorbereiding was het vorig weekend dan eindelijk zover: de Hope Happening in Brussel. Toen bekend werd dat Paus Franciscus naar Brussel zou komen, werd al snel duidelijk dat er ook voor de jongeren een evenement zou zijn. Dit werd de Hope Happening, een festival voor jongeren, een soort wereldjongerendag! Een uitgelezen kans voor onze jongeren om zo'n evenement bij te wonen, bijna een thuiswedstrijd. 

Vorige week vrijdag zijn we met een groep van 17 jongeren vertrokken vanuit Dronrijp, met drie auto's en een bus. Het was een lange reis. Een reis die eigenlijk maar maximaal vier uur zou duren, werd bijna zes uur door de enorme regenval en kilometerslange files. Rond 20:00 uur kwamen we aan in Brussel, waar we eerst naar een restaurant zijn gegaan om samen te eten, om vervolgens naar het hotel te gaan. Hier zijn we vrij vlot gaan slapen, aangezien er een lange dag op zaterdag voor ons lag.

Zaterdag begonnen we om half 8 met het ontbijt. Iedereen was er klaar voor. We startten de dag met een relatief korte pelgrimage van 8 kilometer. Er waren drie startpunten met verschillende routes, en elke groep kreeg een startpunt toegewezen. Vol goede moed, en met onze prachtige vlag hoog op de stok (wat eigenlijk een vishengel is), maakten we een tocht door Brussel, op weg naar Brussels Expo. Onderweg passeerden we verschillende herkenningspunten. Nu moet ik eerlijk bekennen dat we niet alle herkenningspunten hebben gezien, want mijne Mozes, wat zat er een tempo in! Een uur voordat het festivalterrein open ging, waren we er al.

We hebben eerst deelgenomen aan de Heilige Mis, waarna we het festivalterrein hebben verkend. Er stonden verschillende kraampjes van inspirerende organisaties, er was de mogelijkheid tot het sacrament van boete en verzoening, en er was aanbidding. Ook stonden er veel artiesten op het programma. Toen de eerste artiest afzegde, hebben onze jongeren er zelf maar een feestje van gemaakt! Een van de artiesten nam zelfs onze vlag mee het podium op, wat ontzettend leuk was om te zien. Naast de vlag hadden onze jongeren allemaal een shirt gekregen om te dragen. We zijn veel vastgelegd, zowel op foto's als op video's. Een aantal van ons werd geïnterviewd door het Katholiek Nieuwsblad, en in een video van het Vaticaans Nieuws was zelfs onze vlag te zien. 

Maar er was een zeer bijzonder moment dat we niet snel zullen vergeten. De organisatie riep om 20:00 uur iedereen bijeen in de muziekhal voor een speciaal moment. Groot was de verrassing toen bleek dat Paus Franciscus spontaan zou langskomen. "De paus komt!" Net als iedereen op het festival zijn wij meteen naar de grote hal gerend. Over 15 minuten, die in werkelijkheid een uur bleek te zijn, zou de paus komen. We zongen samen totdat het moment eindelijk daar was. En toen was het zover: Paus Franciscus kwam het podium op. Onder luid gejuich werd hij ontvangen, we stonden op 10 meter afstand van Paus Franciscus!

De paus sprak met de jongeren over vreugdevol zijn: "Jongeren, maak lawaai!" zei hij. Verveelde jongeren, die niets doen, missen hun jeugd. Hij spoorde ons aan om altijd vooruitstrevend te zijn en de Heer in ons hart te houden. Hij vertelde ons om nooit op anderen neer te kijken. Er is slechts één situatie waarin dat mag, zei Paus Franciscus, en dat is wanneer je je hand uitsteekt om iemand overeind te helpen. Ook benadrukte hij het belang van gebed. De sfeer was vol hoop, verbinding en enthousiasme. Een absoluut hoogtepunt van deze reis. Laat in de avond vertrokken we weer naar het hotel. Na een piepklein nachtje hadden we op zondag de mis met de paus in het Koning Boudewijnstadion. Samen met zo'n 40.000 anderen waren wij aanwezig bij deze mis. Het was spectaculair om met zoveel mensen verbonden te zijn in Gods liefde. De paus bedankte de Nederlandse deelnemers extra voor hun komst en gaf een mooie en krachtige preek. We waren allemaal wel een beetje brak; naast een weekend vol gebed en ontmoeting blijkt er weinig ruimte voor nachtrust. Moe, maar voldaan, vertrokken we naar huis.

Nu we weer thuis zijn, kijken we met diepe dankbaarheid terug op dit bijzondere weekend. Wat we hebben meegemaakt, geeft ons alle reden om als katholieken hoopvol te zijn over de toekomst van ons geloof. Het is bemoedigend om te zien hoeveel jongeren zich aangesproken voelen door het geloof, hoe zij zoeken naar een diepere verbinding met God en met elkaar. Het geloof is springlevend, ook in een tijd waarin het vaak lijkt alsof de wereld steeds verder van God afdrijft.

Dit weekend heeft ons laten zien dat er een sterke honger is naar waarheid, zingeving en gemeenschap. Jongeren willen zich inzetten, ze willen deel uitmaken van iets groters, iets dat hen overstijgt. Dit verlangen komt voort uit een dieper roepen van Christus zelf. Zijn uitnodiging om Hem te volgen klinkt nog steeds, en jongeren reageren daarop, gedreven door de hoop en vreugde die het evangelie biedt.

We mogen vertrouwen hebben in Christus, die ons altijd vooruit leidt, zelfs door de uitdagingen en onzekerheden van deze tijd. Hij is de vaste grond onder onze voeten, en in Hem ligt onze toekomst. Het is aan ons om dat geloof levend te houden, om elkaar te blijven bemoedigen en de vreugde van het evangelie uit te dragen. Met Christus in ons midden, is er altijd hoop. Dit weekend herinnert ons eraan dat de kerk leeft, dat wij leven in Hem, en dat Hij ons roept om in vertrouwen en liefde Zijn licht in de wereld te brengen.